انجمن مهندسین مکانیک آمریکا و آیین نامه دیگ بخار و مخازن تحت فشار، بخش IV، قوانین ساخت دیگ های گرمایش، الزامات دیگ های گرمایش آب گرم و بخار را در مقابل الزامات دیگ های برق، که عمدتاً برای تولید برق استفاده می شوند، تعریف می کند. سایر مصارف صنعتی دیگ های گرمایش بخار کمتر از 15 پوند در هر اینچ مربع یا آب کمتر از 250 درجه فارنهایت تولید می کنند. این مقاله فقط بر روی دیگ های آب گرم تمرکز می کند.

همه دیگ های بخار دارای چهار جزء اصلی هستند: مشعل، محفظه احتراق، مبدل حرارتی و کنترل.
مشعل: عملکرد مشعل ها مخلوط کردن هوا و سوخت به نسبت بهینه برای احتراق کامل و کارآمد است و منبع احتراق برای مخلوط فراهم می کند. مشعل های دیگ خرید روغن داغ معمولاً از مشعل اجباری با اتمیزه کردن سوخت با استفاده از نازل فشار، هوا یا بخار استفاده می کنند. مشعل‌های گازی می‌توانند از بادکش اجباری یا بادکش طبیعی برای انتقال گاز از طریق یک سری منافذ استفاده کنند.
رایج‌ترین سوخت‌ها در دیگ‌های بخار امروزی سوخت‌های فسیلی هستند: گاز طبیعی و نفت کوره شماره 2، زیرا توزیع سوخت به طور گسترده در دسترس است و کنترل‌ها و بهبودهای بهره‌وری به دلیل شیوع آن‌ها روی این سوخت‌ها متمرکز شده‌اند.
در تاریخ اولیه دیگ‌ها، سوخت‌های جامد رایج‌ترین سوخت‌ها بودند، زیرا این سوخت‌ها به آسانی در دسترس بودند. زغال سنگ و چوب رایج ترین بودند. زغال سنگ محبوبیت خود را از دست داده است، بیشتر به دلیل محتوای بالای گوگرد و آلودگی ناشی از احتراق. چوب به دلیل پایداری خود در کنار سایر سوخت های زیست توده محبوبیت خود را به دست آورده است.
برای دریافت آگاهی بیشتر در مورد دیگ بخار صنعتی با ما در تماس باشید.